bizarka

Poniżej jest moja rozmowa ze znajomym (a raczej nieznajomym), którego poznałam kiedyś w sieci i od paru miesięcy próbuję go spławić. Niewinny człek, ale nie przypadł mi do gustu. Poza tym dzisiaj łatwo mnie wqrwić.

ela (22:37)
rozumiemy sie

grzesiek (22:42)
a jak tam amsz kogos

grzesiek (22:49)
a jak tam nasze spotanie nadal jest akualne

ela (22:52)
dlaczego akurat mnie?

grzesiek (22:58)
papap

Kolesiowi nie przeszkadza, że od tygodni nie odpisuje mu na smsy ani na gg, nie odpuszczam sygnałów. Dzisiaj postanowiłam w końcu odpisać żeby mu przetłumaczyć, że nic z tego nie będzie. On mnie nie zna, wyidealizował sobie mnie biedak. Jak jeszcze raz się odezwie to będzie rozmowa typu monolog bizarki złożony z 3 słów: cześć, spierdalaj, pa. Bo jak się komuś nie da wytłumaczyć po dobroci to tak bywa.

Dzisiejszy dzień był tak nudny, że aż mi niedobrze jak sobie pomyślę. Prawie cały czas siedziałam przed kompem, trochę oglądałam tv, pograłam na gitarze. Dopadło mnie poczucie pustki ... samotności ... Tym bardziej, że nikogo na gg nie było (tylko z Adamem chwilę pogadałam, ale musi się uczyć bo ma drugą poprawkę z zarządzania - na szczęście nie komis). Trochę myślałam nad sobą, nad błędami, które popełniam, nad moim zasranym życiem. Tak w ogóle to w moim życiu to albo dzieje się wszystko naraz (obojętnie czy dzieje się dobrze czy źle) albo wcale nic się nie dzieje. Urwanie głowy albo nuda. Zamieszanie albo marazm. Nigdy nie ma jakiegoś umiarkowania i równego podziału emocji. Dlatego albo śmieję się do rozpuku albo płaczę i krzyczę z bólu i bezsilności. 
Jeszcze ten pieprzony PMS.
To prawda, że w takich chwilach najlepiej posiedzieć z kimś bliskim, przytulić się do kochanej osoby. Tylko żeby jeszcze było do kogo .....

Z tego wszystkiego poszłam dzisiaj do kościoła. Już dawno mnie tam nie widziano. Byłam na takiej mszy wieczornej (o 19:30), bo chociaż w miarę klimatycznie wtedy jest. Wszystko by było ok gdyby nie kazanie. Zarówno pod względem treści jak i pod względem księdza, który je wygłaszał.
Czuję się jakbym stała na rozdrożu i nie wiedziała, którą drogę wybrać.

Jednym słowem dzisiaj czuję się beznadziejnie.

Milka z orzechami i rodzynkami + paczka chipsów + maltanki. Jestem w pełni przygotowana na uczczenie przybycia mojego comiesięcznego gościa o wdzięcznym imieniu ZNP (albo PMS - jak kto woli) ;)

P.S. Kurde a jednak o czymś zapomniałam... o coli :/ ale nie chce mi się drugi raz do sklepu lecieć ...